Een stukje geschiedenis...
De geschiedenis van het Sint-Ursula Instituut gaat in feite terug tot in 1535, toen een zekere Angela Merici in Brescia (Italië) - later de Heilige Angela - de orde van de Ursulinen stichtte. Haar missie was het opvoeden van jonge meisjes. Door de eeuwen heen verspreidde het idee van de orde van de Ursulinen zich over heel wat landen, ook België.
Omstreeks 1850 sijpelde het gedachtegoed ook door in Wilrijk. Het was pastoor Mertens van de St.-Bavoparochie die zich achter het idee schaarde. Hij kon daarbij rekenen op de gulheid van graaf Edmond Le Grelle en zijn vrouw gravin Eulalie Cambier - Le Grelle: zij schonken een stuk grond en een instapklaar gebouw. De steen in de voortuin (met het wapenschild van de familie) herinnert aan die schenking. Stamboom: zie onderaan.
Op 1 mei 1854 werden de gebouwen officieel ingehuldigd. Drie dagen later gingen de eerste lessen door. Vier zusters Ursulinen van Tildonk hadden de leiding over 30 meisjes. Deze vier zusters liggen begraven op het kerkhof in de Kerkhofstraat (vlakbij).
Op 4 mei 1854 werd de eerste kapel van de vier pionierszusters ingewijd. Ze werd later het huis voor de zusters.
De eerste kapel moest wijken voor uitbreiding en vernieuwing in 1930.
Twee jaar (1856) later was het leerlingenaantal uitgegroeid tot 160.
In 1879 kwam er een kostschool We hadden een internaat tot eind jaren 1980. Het heeft dus meer dan honderd jaar bestaan. Twee huidige leerkrachten zaten nog op dat internaat in de jaren 1980.
In 1912 werden de eerste avondlessen gegeven.
Rond 1930 stonden ook de kindertuin en een voorbereidend college voor jongens in de steigers. Dat laatste tot de jaren ’50.
In 1930 telde het klooster al 54 zusters. Toen werden een nieuwe kapel een nieuw klooster gebouwd. Op de fundamenten daarvan staat de huidige nieuwbouw. (In de huidige school kom je nog enkele voorwerpen uit de kapel tegen: Mariabeeld aan PO-lokalen, klok in de tuin).
In 1936 was er de vakschool, technische en beroepsafdeling, toen nog niet erkend door het ministerie. Rond WOII wel als “sociaal-technische en familiale” erkend.
In 1942 deed ook de moderne humaniora haar intrede en kwamen de eerste leken-leerkrachten (niet religieuzen) in dienst. Zuster Maria – laatste zuster die in mei 2020 overleed - leidde die humaniora. In 1965 werd de Latijn-Griekse erkend.
De “nieuwe” kapel en een deel van de nieuwe kloostervleugel werden op 25 oktober 1944 getroffen door een V1-bom. Leerlingen Juliette Steurs en Maria van Eycken (beiden 13 jaar) kwamen om het leven. Leerkracht zuster Lucie werd levensgevaarlijk gewond, maar overleefde en genas. Op 19 maart 1947 werd de eerste mis opgedragen in de herstelde kapel.
Nieuwe gebouwen aan de St-Bavostraat (tussen 2017 en 2020 grondig gerenoveerd tot in het dak) werden ingehuldigd op 24 juni 1952. Twee jaar later, in 1954 werd het Eeuwfeest gevierd.
Het zou tot 1976 duren vooraleer de wetenschappelijke richtingen werden gehomologeerd. Nieuwe labo’s werden ingericht.
In 2004 werd 150 jaar Sint-Ursula gevierd. Datzelfde jaar kreeg de school er een nieuwe richting bij met de oprichting van jeugd- en gehandicaptenzorg.
In 2012 verlieten de laatste zusters het klooster. Ze verhuisden naar Melsbroek.
In 2016 ging het groot nieuwbouwproject van start, op de fundamenten van het oude klooster. De kapel werd afgebroken en de erfgoedwerking werd gestart.
In 2019 startte de hervorming van het secundair onderwijs en kreeg de school opnieuw een afdeling Mode. Twee jaar later (2021) volgde de nieuwe richting humane wetenschappen.
In bijna 170 jaar groeide Sint-Ursula uit tot een moderne school (kleuter, lager en secundair) met meer dan 1200 leerlingen. Dagelijks zetten meer dan 150 leerkrachten zich in voor de algemene vorming van de leerlingen.
-
- Extra aandacht gaat daarbij naar de betrokkenheid met de wereld rondom de school.
- Het lesaanbod spreidt zich uit over een waaier aan vakken en opleidingen in het domein Maatschappij & welzijn, Humane wetenschappen, maar ook STEM en Latijn.
- Daarnaast werken de leerlingen mee aan liefdadigheidsprojecten en heeft de school aandacht voor sport, toneel, dans en zang.
Stamboom
Stamvader: Guillaume Le Grelle (1646-1724): overgrootvader van onderstaande Joseph Jean.
Joseph Jean 1764-1822 (gehuwd marie Therese Cambier) had vijf zonen:
- 1. Gerard (6 januari 1793 - 28 oktober 1871) (Huwt Van Lancker)
- burgemeester van Antwerpen)
- overgrootvader van Daniel Le Grelle, Daniel (1931 -2018 was de eerste jongen die bij ons op school zat rond 1937)
- Gerard had dertien kinderen, waaronder Stanislas ------------------------>
- Stanislas Le Grelle (1827-1908) werd bankier en trouwde met Adeline de Villegas de Saint-Pierre Jette (1839-1881). Ze kregen twaalf kinderen en hebben een talrijk nageslacht tot heden.
- a. Alfred Le Grelle Comte 1872-1948, vader van Daniël Le Grelle 1931-2018. Alfred was voorzitter van De Vlijt NV (GvA)
- van Daniël Le Grelle 1931-2018 (een broer van zijn overgrootvader schonk dus de grond)
- a. Alfred Le Grelle Comte 1872-1948, vader van Daniël Le Grelle 1931-2018. Alfred was voorzitter van De Vlijt NV (GvA)
- 2. Joseph
- 3. Jean Michel
- 4. Henri
- 5. Edmond Nicolas Antoine Le Grelle (Antwerpen, 6 mei 1805 - Wilrijk, 14 augustus 1876) (huwt 1826 met Eulalie Cambier (1806-1862), in 1863 met Marie van Eersel (1815-1866) en in 1867 met Bathilde De Wael (1829-1908). Uit het derde huwelijk sproten twee dochters.
Eulalie en Edmond zouden ook twee kinderen gehad hebben die stierven door besmettelijke ziekte op buitenlandse reis. Eulalie schonk de grond van het Sint-Ursula-Instituut.